Jest żywą legendą sceny muzycznej, a jego piosenki nucą miliony fanów na całym świecie – Sting to były lider zespołu The Police, który także w trakcie kilku dekad kariery solowej udowodnił, że sztukę pisania chwytliwych przebojów opanował jak mało kto.
Sting podczas Life Festival w Oświęcimiu (2013) || Źródło: Wikimedia || Autor: Piotr Drabik
Ikony muzyki popularnej – Sting: spis treści
- Dzieciństwo i młodość na angielskiej prowincji
- Początki kariery – od grania jazzu w klubach po rockowy Olimp
- The Police – kopalnia przebojów i wielkie źródło inspiracji
- Kariera solowa – artystyczny triumf i kolejna paczka hitów
- XXI wiek – muzyka tworzona dla przyjemności
- Wiek przedemerytalny – spełnienie zawodowe i osobiste
Dzieciństwo i młodość na angielskiej prowincji
Sting przyszedł na świat 2 października 1952 roku w miasteczku Wallsend, w północno-wschodniej Anglii. Naprawdę nazywa się Gordon Matthew Sumner i jest synem mleczarza oraz fryzjerki. Szczególnie zawód ojca wpłynął mocno na życiową postawę przyszłego gwiazdora muzyki popularnej – Sting nauczył się dzięki niemu doceniać wartość prostego życia i ciężkiej pracy, co opisuje w swojej autobiografii pt. „Niespokojna muzyka”. Zanim podbił światowe sceny, pracował m.in. jako kontroler biletów w autobusach, poborca podatkowy i nauczyciel języka angielskiego w szkole podstawowej.
Początki kariery – od grania jazzu w klubach po rockowy Olimp
Pierwszą muzyczną miłością Gordona był jazz. Grywał go w wolnych chwilach w lokalnych klubach Newcastle wraz z miejscowymi muzykami. A ponieważ często zakładał koszulkę w czarno-żółte paski, kolegom z zespołu kojarzył się z pszczołą. Właśnie wtedy dorobił się ksywy Sting, czyli Żądło. Dziś ponoć nawet jego własna żona i dzieci nie nazywają go inaczej, a nadane mu na chrzcie imię Gordon brzmi w jego uszach całkiem obco.
Kluczową datą w życiorysie Stinga był 1977 rok. Właśnie wtedy przeprowadził się z Newcastle do Londynu, by na poważnie zająć się muzykowaniem. Wkrótce potem wraz z perkusistą Stewartem Copelandem i gitarzystą Andym Summersem stworzył The Police – jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych brytyjskich grup rockowych w historii. Sting pełnił w niej rolę wokalisty, basisty i twórcy zdecydowanej większość repertuaru.
The Police – kopalnia przebojów i wielkie źródło inspiracji
Narodziny The Police zbiegły się w czasie z eksplozją punk rocka, co słychać wyraźnie na pierwszym albumie zespołu, „Outlandos d'Amour” z 1976 roku. Muzycy tworzący tercet przewyższali jednak większość punkowej braci zarówno umiejętnościami, jak i wyobraźnią muzyczną. Pochodzące z tej płyty piosenki „Roxanne” i „Can’t Stand Losing You” stały się wielkimi przebojami, rozbrzmiewającymi w głośnikach tysięcy odbiorników radiowych w Wielkiej Brytanii, śpiewanymi pod nosem przez gospodynie domowe i kierowców ciężarówek.
Grupa The Police nagrała pięć albumów studyjnych, z których ostatni, zatytułowany „Synchronicity” ukazał się w 1983 roku. Potem muzycy rozeszli się każdy w swoją stronę, pozostawiając po sobie wielki kosz pełen hitów: „Message in a Bottle”, „Walking on the Moon”, „Every Breath You Take”, „Don’t Stand So Close to Me” – to tylko kilka pierwszych z brzegu tytułów.
Twórczość The Police odbiła się szerokim echem daleko poza granicami ojczystych Wysp Brytyjskich. W latach 80. na całym świecie zaczęły powstawać zespoły próbujące naśladować brzmienie i sposób gry Anglików. Nie inaczej było w Polsce. Aby się o tym przekonać, wystarczy wrzucić do odtwarzacza którąś z wczesnych płyt Lady Pank czy Perfectu – inspiracje są słyszalne „gołym uchem”.
Kariera solowa – artystyczny triumf i kolejna paczka hitów
Po rozpadzie The Police Sting stanął przed wyzwaniem udowodnienia, że solo poradzi sobie równie dobrze, jak z pomocą Summersa i Copelanda. Już pierwsza płyta „The Dream of the Blue Turtles” z 1985 roku pokazała, że nie będzie miał z tym najmniejszego problemu. Wokalista wrócił poniekąd do swoich jazzowych korzeni, zapraszając do studia nagrań m.in. świetnego saksofonistę i klarnecistę Branforda Marsalisa oraz sporą gromadkę innych muzyków, wraz z którymi stworzył rockowo-jazzowe arcydzieło.
W podobnym klimacie utrzymany jest drugi solowy album Stinga „…Nothing Like the Sun” (1987). Wśród niemal godziny wysmakowanej muzyki znalazły się m.in. dwa wielkie przeboje „Fragile” i „Englishman in New York”. Od tego czasu nikt nie mógł mieć już wątpliwości co do tego, że były lider The Police obdarzony jest wyjątkowymi pokładami kreatywności i talentu do tworzenia piosenek trafiających do serc milionów słuchaczy.
W kolejnej dekadzie przebogaty katalog hitów Stinga uzupełniły takie tytuły, jak „Fields of Gold”, „Shape of My Heart”, „Desert Rose” czy nagrany w duecie z Erikiem Claptonem „It’s Probably Me”. Miliony kobiecych serc drżały też, gdy z głośników dochodziły dźwięki utworu „All for Love”, zaśpiewanego wspólnie z Rodem Stewartem i Bryanem Adamsem – jednak w tym wypadku Sting wyjątkowo nie był autorem, a jedynie współwykonawcą przeboju stworzonego głównie przez Adamsa, na potrzeby filmu „Trzej muszkieterowie”.
XXI wiek – muzyka tworzona dla przyjemności
Źródełko z nowymi przebojami Stinga zaczęło powoli wysychać na początku XXI wieku. Sam artysta miał już jednak wówczas taki status, że nie musiał nikomu niczego udowadniać. Zabrał się więc za realizowanie swoich muzycznych pasji, wydając albumy o stosunkowo niewielkim potencjale komercyjnym. Pierwszym z nich był „Songs from the Labyrinth” (2006), nagrany w duecie z bośniackim lutnistą Edinem Karamazovem i zawierający utwory XVI-wiecznego renesansowego kompozytora Johna Dowlanda.
Wydana w 2009 roku płyta “If on a Winter's Night...” była z kolei zbiorem bożonarodzeniowych pieśni, nagranych z pomocą ekipy muzyków folkowych, jazzowych i klasycznych, którzy przytargali do studia tak niecodzienne instrumenty, jak fisharmonia, harfa, mandocello oraz wiele innych. W nostalgiczno-szantowych klimatach utrzymany jest natomiast album „The Last Ship” (2013), nawiązujący tematycznie do czasów dzieciństwa i wczesnej młodości, które Sting spędził w sąsiedztwie doków Wallsend.
Przy tych wszystkich artystycznych eksperymentach Sting nie odcina się od rockowej przeszłości – w 2007 roku reaktywował na chwilę The Police, by wraz z kolegami zagrać kilkadziesiąt koncertów w różnych zakątkach świata. Od czasu do czasu organizuje też trasy koncertowe pod własnym szyldem, z typowo rockowym składem.
Wiek przedemerytalny – spełnienie zawodowe i osobiste
Mając w dorobku 17 nagród Grammy, przeszło sto milionów sprzedanych płyt i grube miliony dolarów na koncie, 72-letni Sting może się czuć spełniony zarówno na płaszczyźnie zawodowej, jak i osobistej. W tej drugiej dziedzinie dzielnie sekunduje mu żona Trudie Styler, którą poślubił w 1992 roku i z którą ma czwórkę dzieci.
Przemieszczając się pomiędzy jedną ze swoich rezydencji, umieszczonych w różnych przyjemnych częściach świata (m.in. we włoskiej Toskanii), artysta może oddawać się swoim pasjom, takim jak gra w szachy czy regularne uprawianie jogi. A gdy zachce mu się pograć muzykę w wypełnionych po brzegi halach koncertowych, zawsze może przyjechać do Polski – jest u nas niezmiennie uwielbiany od lat, a bilety na jego występy zazwyczaj rozchodzą się na pniu.
Biorąc pod uwagę fakt, jak obszerny i różnorodny jest katalog płyt Stinga, do jego przesłuchania niezbędny jest dobry sprzęt audio, oddający zarówno dynamikę rockowych gitar i bębnów, jak i wydobywający wszelkie niuanse brzmień jazzowych, folkowych i klasycznych instrumentów. Taki sprzęt oferujemy naszym klientom w katalogu sieci sklepów Top Hi-Fi, dorzucając do tego darmowe porady naszych Ekspertów Dobrego Brzmienia. Zapraszamy do kontaktu!
.jpg){kind=link}
Komentarze