Zespół U2 założyła czwórka nastolatków, którzy mieli ledwie blade pojęcie o grze na jakimkolwiek instrumencie. Blisko pół wieku później są jedną z największych grup w historii muzyki rockowej, a ich piosenki znają miliony fanów na całym świecie.
Skromne początki w kuchni
Wszystko zaczęło się w 1976 roku, gdy czternastoletni Larry Mullen Jr., uczeń Mount Temple Comprehensive School w Dublinie, umieścił na szkolnej tablicy ogłoszeń anons o tym, że poszukuje kolegów, wraz z którymi mógłby założyć zespół muzyczny. Niedługo potem w kuchni rodzinnego domu Larry'ego odbyła się pierwsza "próba" nowej grupy, w której wzięli udział także wokalista Paul Hewson, znany później jako Bono, gitarzysta David Evans, który zasłynął jako The Edge, jego starszy brat Dik, również grający na gitarze oraz basista Adam Clayton.
W tamtym czasie umiejętności instrumentalne chłopaków były naprawdę mizerne. Nie miało to jednak większego wielkiego znaczenia, ponieważ właśnie trwała eksplozja punk rocka, a zespoły takie jak Sex Pistols, Buzzcocks czy The Clash udowadniały, że zapał i chęć szczera wystarczą, aby osiągnąć sukces na muzycznej scenie, strącając przy okazji z piedestału nudnych herosów progresywnego rocka lat 70.
Pierwsze sukcesy
Nowoutworzony zespół przyjął nazwę Feedback, która następnie została zmieniona na The Hype. Szyld U2 pojawił się w 1978 roku. W tym samym roku grupa zaliczyła pierwszy sukces, jakim była wygrana w lokalnym konkursie talentów. Oprócz nagrody w wysokości pięciuset funtów, muzycy dostali w prezencie sesję nagraniową w profesjonalnym studiu w Dublinie. Dzięki niej przekonali się, że wciąż jeszcze pozostają muzycznymi amatorami – studyjne warunki boleśnie obnażyły ich instrumentalne niedomagania.
W tym samym 1978 roku zespołem zaopiekował się Paul McGuinness, człowiek mający dobre kontakty w branży muzycznej. To właśnie pod jego okiem U2 z lokalnej ciekawostki zmieniło się w gwiazdę rocka światowego formatu.
W 1980 roku światło dzienne ujrzał debiutancki album kwartetu, zatytułowany "Boy". Za jego surowe brzmienie odpowiadał producent Steve Lillywhite, który pomógł także w powstaniu kolejnych krążków – "October" (1981) i "War" (1983). Ostatnia z tych płyt dotarła do pierwszego miejsca na brytyjskiej liście bestsellerów i przyniosła dwa duże przeboje: "Sunday Bloody Sunday" i "New Year's Day". Najlepsze wciąż miało jednak dopiero nadejść.
Droga na szczyt
Na mocnej fali wznoszącej grupa U2 znalazła się dzięki wydanemu w 1984 roku albumowi "The Unforgettable Fire", nagranemu z pomocą producentów Briana Eno i Daniela Lanoisa. Z tej płyty pochodził między innymi wielki hit "Pride (In the Name of Love). Po udanym występie na koncercie Live Aid w 1985 roku, który dzięki telewizyjnej transmisji obejrzało półtora miliarda ludzi, U2 byli gotowi na podbój świata. Umożliwił im to wydany w 1987 roku album "The Joshua Tree".
Na tej płycie Eno i Lanois wydobyli z muzyków zespołu maksimum ich możliwości, tworząc przy okazji unikatowe brzmienie U2. Każdy z trzech otwierających album utworów – "Where the Streets Have No Name", "I Still Haven't Found What I'm Looking For" i "With or Without You" – był muzyczną perełką a zarazem zawojował listy przebojów. Piąta pozycja w studyjnej dyskografii grupy okazała się największym komercyjnym sukcesem w jej historii – do dziś sprzedało się około 25 milionów egzemplarzy.
Wielki sukces "The Joshua Tree" sprawił, że zespół U2 stał się gwiazdą także za oceanem. Ukłonem w stronę Ameryki był wydany rok później album "Rattle and Hum", uznawany jednak za znacznie mniej udany artystycznie od swojego poprzednika.
Złote lata 90.
Z początkiem lat dziewięćdziesiątych zespół ponownie złapał wiatr w żagle, nagrywając płytę "Achtung Baby" – kolejny kamień milowy w swej dyskografii. Właśnie wtedy repertuar kwartetu wzbogacił się o kolejny ponadczasowy hit, balladę "One".
Do końca dekady zespół U2 niepodzielnie rządził na muzycznej scenie, nie tylko za sprawą kolejnych udanych albumów "Zooropa" (1993) i "Pop" (1997), ale też dzięki spektakularnym trasom koncertowym, z oszałamiającymi efektami specjalnymi i niespodziankami w stylu Bono dzwoniącego podczas koncertu do prezydenta Stanów Zjednoczonych.
Początek stulecia, koniec buntu
Z początkiem nowego wieku grupa skierowała swoje brzmienie w stronę bardziej mainstreamowej publiczności. Stacje radiowe były zadowolone z dostarczania im kolejnych piosenek do wypełniania playlist, ale rola U2 jako zespołu wyznaczającego muzyczne trendy bezpowrotnie odeszła do historii. Dawni fani zespołu przyjmowali jego kolejne propozycje z coraz mniejszym entuzjazmem, a czarę goryczy przelała płyta "Songs of Innocence" z 2014 roku, wgrana "w prezencie" do urządzeń wszystkich użytkowników serwisu iTunes firmy Apple, czy sobie tego życzyli czy nie. Muzykom mocno się za to oberwało – dawni buntownicy zaczęli być od tej pory postrzegani jako trybik w wielkiej machinie show biznesu.
Koncertowi wizjonerzy
Wszystko to nie przeszkodziło zespołowi U2 gromadzić dziesiątki tysięcy fanów na koncertach w ramach kolejnych, spektakularnych tras, takich jak 360° Tour, gdy widzowie mogli oglądać muzyków na ustawionej pośrodku hali obrotowej scenie. Ostatnim akcentem tej historii jest rozpoczęta w 2023 roku rezydencja w nowootwartej hali Sphere w Las Vegas, wyposażonej w największe na świecie okalające ekrany LED, które zapewniają zapierające dech efekty wizualne. Do tego dochodzą tysiące głośników rozmieszczonych w różnych miejscach, dzięki czemu dźwięk w każdym zakątku obiektu brzmi nieskazitelnie.
Dlaczego U2 to wyjątkowy zespół?
Zespół U2 jest fenomenem pod wieloma względami, ale jedna jego cecha budzi szczególne uznanie. Trudno znaleźć w historii równie popularną grupę, która od początku istnienia, przez taki długi czas występowałaby w tym samym składzie. Nie licząc koncertów w Las Vegas, na których Larry Mullen Jr. nie pojawił się ze względu na kłopoty z plecami, przez blisko pół wieku na scenie oglądaliśmy tych samych czterech facetów, którzy w 1976 roku zebrali się w kuchni perkusisty (brat The Edge'a bardzo szybko pożegnał się z grupą).
Ewenementem pozostaje również charakterystyczne brzmienie gitary The Edge'a, któremu udało się wypracować swój własny, niepowtarzalny styl. Jest on oparty nie tyle na biegłości palców lewej dłoni, co na kreatywnym używaniu efektów gitarowych, a szczególnie pogłosu. Dzięki temu powstaje przestrzenny dźwięk, rozpoznawalny już od pierwszych uderzeń gitarzysty kostką w struny jego sztandarowego Gibsona Explorera.
Bono – frontman, jakich mało
Wielkim atutem zespołu U2 jest też oczywiście charyzmatyczny wokalista Bono. Jego uduchowione, głębokie teksty trafiały do serc fanów, a dzięki zaangażowaniu w sprawy społeczne stał się on znany nie tylko w branży muzycznej. Wypowiadając się o problemach współczesnego świata na forum ONZ Bono dorobił się przy okazji opinii megalomana, ale jego przemądrzałe komentarze nie miały wpływu na funkcjonowanie grupy.
W odróżnieniu od wielu innych sławnych wokalistów, jak chociażby Mick Jagger z The Rolling Stones, Bono nigdy nie planował porzucić swych przyjaciół na rzecz kariery solowej. Oparł się nawet pokusie nagrania albumu sygnowanego własnym pseudonimem.
Paradoksalnie, największym komercyjnym sukcesem muzyków U2 poza zespołem, okazał się "skok w bok" perkusisty Larry'ego Mullena i basisty Adama Claytona, którzy w 1996 roku nagrali wspólnie popularny temat przewodni do filmu "Mission Impossible".
Wielki jubileusz za pasem
Za kilka lat grupa U2 świętować będzie półwiecze działalności. Jest duża szansa na to, że w obchodach wezmą udział jej wszyscy współzałożyciele. I że zespół uświetni swój jubileusz koncertem, jakiego świat dotąd nie widział!
Zanim U2 stuknie pięćdziesiątka, warto uzupełnić swój domowy zestaw audiowizualny o elementy, które sprawią, że zarówno dźwięk, jak i obraz zaproponowany przez tę unikatową grupę, będą nieskazitelne. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą sieci sklepów Top Hi-Fi, w której znaleźć można sprzęt najwyższej klasy, w różnych przedziałach cenowych!
Komentarze